Αυτό εδώ που βλέπετε με μάτια απορημένα
και σπίτι θα ’ναι κι όχημα, τουτέστιν δύο σ’ ένα.
«Walking House» λέγεται, Σπίτι που περπατάει
και με τα πόδια ημπορεί όπου θέλεις να πάει.
Φτιαγμένο από μέταλλο κι από γυαλί συνάμα
θα περιφέρεσαι παντού φορώντας την πιτζάμα.
Θα το παρκάρεις όπου θες, στην πόλη ή στη φύση
χωρίς το κράτος να μπορεί φόρο να σου ζητήσει.
Πάνελ θα έχει ηλιακά και του νερού συλλέκτες
και θα ’ναι σπίτι τέλειο, μην είστε πλεονέκτες.
Μίαν θα έχει χημικήν, είπανε, τουαλέτα
κι εντοιχισμένα έπιπλα, απλά και σκέτα νέτα.
Αυτό θα ’ναι ως φαίνεται του μέλλοντος το σπίτι
για κάθε προοδευτικόν μα και για τον… Παφίτη!
Σήμερα με αφόπλισε το ταπεινό σου ήθος
κι εγώ περίμενα να δω μπούτι ή έστω στήθος!
Αλλ᾿ αντ᾿ αυτού βλέπω εγώ σπίτι που περπατάει
και μοιάζει μ᾿ εξωγήινο έτοιμο να σε φάει!
Πολλά έχουν τα μάτια μας ακόμα για να δούνε
μα μη νομίζεις και αυτά θα τα φορολογούνε!
Εγώ πάντως δε θα ᾿θελα να ζω σε τέτοιο σπίτι
καλύτερα σε μια σπηλιά όπως τον ερημίτη!
Πού θα το πάει τελικά αυτή η τεχνολογία
και χάνουμε καθημερνά της φύσης τη μαγεία!
Καλή σου μέρα και καλή εβδομάδα φίλε ξεχωριστέ!
κι εγώ περίμενα να δω μπούτι ή έστω στήθος!
Αλλ᾿ αντ᾿ αυτού βλέπω εγώ σπίτι που περπατάει
και μοιάζει μ᾿ εξωγήινο έτοιμο να σε φάει!
Πολλά έχουν τα μάτια μας ακόμα για να δούνε
μα μη νομίζεις και αυτά θα τα φορολογούνε!
Εγώ πάντως δε θα ᾿θελα να ζω σε τέτοιο σπίτι
καλύτερα σε μια σπηλιά όπως τον ερημίτη!
Πού θα το πάει τελικά αυτή η τεχνολογία
και χάνουμε καθημερνά της φύσης τη μαγεία!
Καλή σου μέρα και καλή εβδομάδα φίλε ξεχωριστέ!
Μεγάλη Ειρήνη,
Εγώ που λες, Ειρήνη μου, ως τέκνον ιερέως
σκέφτηκα να μη φαίνομαι συνέχεια ακραίος.
Δεν θα μιλώ νυχθημερόν για γυναικεία στήθη
μη με κατηγορήσουνε πως πλήττω και τα ήθη.
Για τούτο αποφάσισα μία φορά τον μήνα
να γράφω γι’ αυτοκίνητα, τη γάτα και τον κύνα.
Όλοι τότε θα λέγουνε μα τι καλό παιδί
κι έτσι θα κάτσω ο δύστυχος και σε χλωρό κλαδί!
Εγώ που λες, Ειρήνη μου, ως τέκνον ιερέως
σκέφτηκα να μη φαίνομαι συνέχεια ακραίος.
Δεν θα μιλώ νυχθημερόν για γυναικεία στήθη
μη με κατηγορήσουνε πως πλήττω και τα ήθη.
Για τούτο αποφάσισα μία φορά τον μήνα
να γράφω γι’ αυτοκίνητα, τη γάτα και τον κύνα.
Όλοι τότε θα λέγουνε μα τι καλό παιδί
κι έτσι θα κάτσω ο δύστυχος και σε χλωρό κλαδί!
Καλή σου μέρα Ανδρέα μας, και σ᾿ όλους καλημέρα!
Μια και η οικονομία μας δεν πάει παραπέρα,
αντί για τσιτσιδώματα και για γυναίκεια μπούτια,
μας βλέπω να κοιμόμαστε όλοι σε
χαρτοκούτια.
Αρκεί να έχουμε, που λες, ίντερνετ μέσ᾿
στην κούτα
κι ο φίλος μας να στιχουργεί για κάθε
σταχτοπούτα.
Γιατί αλλιώς οι μέρες μας δύσκολες θα ᾿ναι,
λέγω,
και τώρα που το σκέφτηκα, άρχισα ευθύς
να κλαίγω.
Μην κλαις και μην οδύρεσαι, γλυκύτατή μου φίλη,
πάλι με χρόνους με καιρούς ο ήλιος θ’ ανατείλει.
Εγώ μόνο να ’μαι καλά τους στίχους να σας γράφω
κι ας είναι η ζωούλα μας ως η ζωή εν τάφω!
Καλημέρα Αριάδνη!!!
πάλι με χρόνους με καιρούς ο ήλιος θ’ ανατείλει.
Εγώ μόνο να ’μαι καλά τους στίχους να σας γράφω
κι ας είναι η ζωούλα μας ως η ζωή εν τάφω!
Καλημέρα Αριάδνη!!!
