Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα!

Τι ήθελα και έγινα απόφοιτος Ιδρύματος

και δεν γινόμουν πωλητής αυτού του καταστήματος.

Τα νιάτα μου σπατάλησα μέσ’ στα Πανεπιστήμια

τόσα χρόνια με έρευνες, μελέτες και δοκίμια.

Κι εντέλει εκατάντησα διδάσκαλος της Μέσης

διδάσκοντας στους μαθητές των πλανητών τις θέσεις.

Καθότι τους εδίδασκα και τη Γεωγραφία

αλλά τα Βιολογικά ήταν πλειοψηφία.

Εδίδασκα περί φυτών, περί του φασιόλου

περί στομάχου, ειλεού κι απευθυσμένου κόλου.

Εδίδασκα τ’ αμφίβια, τα ψάρια και τα φίδια

αλλά και τα μαλάκια, τα μύδια και τα στρείδια.

Δίδασκα για μετάλλαξη, τι είναι τα γονίδια

και κάθε χρόνο έλεγα τα ίδια και τα ίδια.

Τα χρόνια μου σπατάλησα επάνω εις την έδρα

κι επήρα τώρα την οδόν «ένθα οδύνη απέδρα».

Να ’μουν εδώ ᾿νας πωλητής να πούλαγα υποδήματα

παρά τον βίον πέρασα διδάσκοντας μαθήματα.

Δεν θα ’χα τα διαβάσματα και προετοιμασία

αλλά για τέτοιες σαν κι αυτή θα γίνομουν θυσία!

Να είχα λέγω, ομολογώ, μυαλό δύο κουκούτσια             

αντί για γνώση έπρεπε να πούλαγα… παπούτσια!      

Ειρήνη Οικονόμου

Πελάτισσες όπως αυτή, Ανδρέα μου, σπανίζουν
που κάλλη δα στον πωλητή ασύστολα χαρίζουν!
Κι αφού όλα τα πτυχία σου θα τα ’κανες χαλάλι
αρκεί να ’σουν ο πωλητής σε κόβω μαύρο χάλι!

Χαχαχα. Καλησπέρα απίθανε μου φίλε... Δεν φταίω... Προκαλείς!

            5 Νοεμβρίου 2015 στις 5:04 μ.μ. · Δεν μου αρέσει · 3

Ανδρέας Γεωργιάδης

Ειρήνη,
Μα δεν είναι καλύτερα να ’σαι με την κυρία
παρά εις τα σχολεία μας με τ’ άγρια θηρία;
Να βάζω υποδήματα εις την Joanna Krupa
κι ας τρέφομαι με κρόμμυα και με ολίγη σούπα!

            5 Νοεμβρίου 2015 στις 5:41 μ.μ. · Μου αρέσει! · 1

Ariadne Mesogiti

Καλά τα είπες φίλε μου, δύσκολα χρόνια πέρασες
με τα βιβλία συντροφιά φρονείς πως στραβογέρασες.
Υποδημάτων θα ’θελες να ’σουνα μεταπράτης,
να αναζητάς με τον φακό μήπως και μπει πελάτης.
Να μπαίνουν μέσα κοπελιές, γοβάκια να τους βάζεις
τα ποδαράκια τους γυμνά κι εσύ να τα θαυμάζεις.
Μα έλα που δεν θα πουλάς μονάχα σε ωραίες,
αλλά παπούτσια θα φορούν ακόμα και οι γραίες!
Και άλλοι που με το νερό καμιά δεν έχουν σχέση

αν βγάλουν τα παπούτσια τους, η μύτη σου θα πέσει!
Ολημερίς τη μέση σου θα πρέπει να τη σκύβεις
και δυσαρέσκεια για οσμές διακριτικά να κρύβεις.
Της καθεμιάς παραξενιά δεν πρέπει εσύ ν’ αρνιέσαι
πάντα με το χαμόγελο, να μην παραπονιέσαι.
Μπορεί τον μήνα μια φορά να ρθεί κι ένα μοντέλο
με μίνι φούστα και εκεί… σου βγάζω το καπέλο!!!
Καλησπέρα Ανδρέα !!! Και σε όλη την παρέα!

            5 Νοεμβρίου 2015 στις 10:59 μ.μ. · Δεν μου αρέσει · 6

                                                     Φωτογραφία από το Διαδίκτυο (σκίτσο)